بلاتکلیفی از تصمیم بد هم بدتر است

ماجرا اما اصلا محدودیت ناشی از عضویت یا عدم محدودیت ناشی از نپذیرفتن نیست. به هر روی هر پذیرشی با خود محدودیت‌هایی دارد و هز نپذیرفتنی نیز محدودیت‌هایی مجزا به همراه خواهد داشت. وقتی قواعد بین المللی حکم می کند که کشورها درچنین چارچوبی کار کنند، طبیعی است نپذیرفتن این قواعد خود محدودیت هایی را برای کشوری که آن را قبول ندارد به همراه خواهد آورد. ساده‌ترین محدودیت نیز در حقیقت کاهش سطح روابط اقتصادی خواهد بود.

 با این حال آنچه مسلم است اینکه باید درباره تعیین تکلیف ایران در مجامع بین المللی صحبت کنیم. طولانی شدن بحث مشکلات متعددی را برای کشور ایجاد می کند. ما سال هاست درباره پیوستن یا نپیوستن صحبت می کنیم حال آنکه چنین بحثی در سطح کلان باید در دوره‌ای کوتاه انجام شود نه در محدوده زمانی طولانی، آن هم در سطح سیاستمداران و جناح های سیاسی و …

 باور کنیم تصمیم بد حتی از بلاتکلیفی و بی‌تصمیمی بهتر است چرا که تکلیف کشور در قبال پدیده‌ها روشن می شود و می‌توان با پذیرش مشکلات ناشی از تصمیم اتخاذ شده برای برون رفت از بحران‌ها برنامه ریزی کرد.

نکات روشن و مشخص در این میان چیست؟ بررسی‌ها نشان می دهد اگر می‌خواهیم در این دنیا به شبکه بانکی متصل باشیم، باید قواعد این سیستم را بپذیریم. باز هم تاکید می‌کنم مصالح مملکت را باید متخصصان بگویند. از منظر اقتصادی اگر بخواهیم صحبت کنیم، نمی‌شود عضو سازمان بین‌المللی نباشید، اما جهانی بشوید. نمی‌توانید به برونگرایی برسید؛ مگر با قوانین برونی تطبیق یابید.

مثال معروفش قوانین فدراسیون فوتبال است که تاکید دارد دولت حق ندارد در امور فدراسیون دخالت کند. حالا اگر دولت دخالت کرد، بازی فوتبال ممنوع نمی‌شود، بلکه فیفا می‌گوید حق ندارید در بازی‌هایی که من ترتیب می‌دهم و در اشل جهانی است شرکت کنید، این محدودیت مانع از بازی فوتبال در خانه نیست اما مانع از حضور کشوری که قواعد را رعایت نکرده، در مسابقات جهانی خواهد بود.  .

در چنین شرایطی باید پذیرفت که ممکن است پیوستن به اف‌ای‌تی‌اف مضراتی داشته باشد. من به عنوان کسی که موافق مشروط پیوستن به اف ای تی اف هستم می توانم به روشنی تشریح کنم پیوستن به اف ای تی اف چه مضراتی برایمان دارد، اما می دانم مضرات این بی تصمیم برای اقتصاد ما هم از پیوستن و هم از نپیوستن بیشتر است.