درگیری غول خرده‌فروشی جهان با کارکنانش
آمازون، بر اساس یک فلسفه کارگری ساخته شده است اما به‌نظر می‌رسد در حال حاضر، کارکنانش در حال اعلام موجودیت هستند. این اعتراضات مشکلاتی را برای شرکتی ایجاد می‌کند که فراتر از رأی اتحادیه آلاباما است.
به گزارش نیویورک تایمز، از زمان شروع فعالیت این شرکت بیش از یک ربع قرن پیش، «روز یک» (Day ۱) در آمازون بوده است. «روز یک»، به اختصار به شرکت‌هایی اطلاق می‌شود که بر مبنای به قیمت گرسنه ماندن، تصمیم‌گیری جسورانه و فراموش نکردن مشتری ساخته شده‌اند. این طرز فکر نوپا که در واقع تهدیدهایی علیه جهان است برای خریداران و سهامداران آمازون بسیار خوب بوده است.
«روز یک»، جذابیت کمتری برای برخی از کارمندان آمازون دارد، به‌ویژه کسانی که در انبارها، کار فیزیکی انجام می‌دهند. تعداد زیادی از کارگران آمازون احساس می‌کنند که این شرکت آنان را نادیده گرفته و سلامت آنان را به خطر می‌اندازد. آنان دوست دارند آمازون رویه‌ای بهتر را آغاز کند یعنی «روز دو» (Day ۲).
درگیری بین میل به «روز یک» و «روز دو» در آلاباما همچنان ادامه دارد، جایی که کارگران انبار آمازون در مورد تشکیل اتحادیه رأی‌گیری کرده‌اند. نهادهای نظارتی دولت در حال آماده شدن برای جلب آرا در انتخابات هستند. احتمالا در همین هفته نتایج معلوم می‌شود. اگر تشکیل اتحادیه رأی آورد، اولین اتحادیه در تاریخ شرکت آمازون خواهد بود.
برای حفظ «روز یک»، شرکت باید هزینه‌های نیروی کار را کاهش و بهره‌وری را افزایش دهد، این امر نیاز به حفظ شدید زمان و نهایت استفاده از لحظه‌به‌لحظه حضور کارگر در سر کار دارد.
این نوع کنترل، اصل و اساس شرکت آمازون است. ایده تسلیم شدن بزرگترین وحشت شرکت است. جف بزوس، بنیانگذار آمازون، در نامه سهامداری سال ۲۰۱۶ خود نوشت: «روز دو» یعنی توقف همراه با افولی دردناک و به دنبال آن مرگ و به همین دلیل است که همیشه «روز یک» است.
سال‌های زیادی، آمازون موفق شده است کنترل خود را حفظ کرده و روند «روز یک» خود را ادامه دهد و از رسانه‌ها، تنظیم‌کنندگان و سیاستمداران بخواهد تا هر چیز ناخوشایند را نادیده بگیرند و مشکلات کارگران به ندرت مورد توجه قرار گرفته است.
هم اکنون، آمازون، دومین کارفرمای خصوصی بزرگ در آمریکاست. تمایلات گسترده‌ای در طرفداری از کارگران در ایالات متحده و رئیس جمهور طرفدار اتحادیه وجود دارد. بسیاری از کارگران طرفدار اتحادیه سیاه‌پوستان هستند که همین موضوع را به یک داستان حقوق مدنی تبدیل می‌کند.
سرانجام عواقب مربوط به «روز یک» نمایان خواهد شد و این امر نه تنها در آلاباما، بلکه در قالب پرونده‌های قضایی، کارگران ناراضی در انبارها، نظارت از سوی نهادهای نظارتی کار و بیشترین سر و صدا در توییتر در حال نمایش است.
در هفته‌های اخیر، بحث داغی در مورد اینکه «آیا کارگران آمازون باید در بطری ادرار کنند» آغاز شده است، زیرا هیچ وقتی برای رفتن به دستشویی ندارند و این یعنی سطحی از کنترل که چند شرکت مدرن جرات انجام آن را دارند، در توییتر شروع شده است.
اسپنسر کاکس، کارگر سابق آمازون که در حال نوشتن پایان‌نامه دکتری خود در دانشگاه مینه سوتا است، در مورد چگونگی تحول نیروی انسانی توسط این شرکت گفت: «آمازون در حال سازماندهی مجدد ماهیت کار خرده‌فروشی است، کاری که انجام آن به‌طور سنتی از نظر جسمی آسان است و مقدار زیادی زمان از دست رفته دارد. اما چیزی که آمازون در حال انجام آن است کاری شبیه به یک کارخانه است که هرگز متوقف نمی‌شود. برای آمازون مساله پول نیست. مساله کنترل بدن کارگران و کنترل هر لحظه از زمان آنان است.»
در ماه فوریه، لوونیا اسکات، کارگر سابق انبار این شرکت در کالیفرنیا، آمازون را در یک دادخواست متهم کرد که «حجم عظیمی از کار برای به اتمام رساندن» به آنان محول می‌شود و وی و همکارانش هیچ‌گونه وقفه‌ای ندارند.
ماه گذشته، کمیساریای کار کالیفرنیا گفت: ۷۱۸ راننده که مسوول تحویل کالا به مشتریان بودند ۵ میلیون دلار بدهی داشتند که هرگز به حساب آنان واریز نشده است. کمیساریای کار گفت که رانندگان برای مدت زمان ۱۰ ساعت حقوق دریافت می‌کنند، اما حجم بسته‌ها آنقدر زیاد است که آنان اغلب مجبورند ۱۱ ساعت یا بیشتر و در تعطیلات نیز کار کنند.
یک انبار آمازون در استان انتاریو کانادا گسترش سریع کووید- ۱۹ را در ماه مارس نشان داد. به گفته مقامات بهداشتی برای قطع زنجیره انتقال کرونا، به تعطیلی نیاز بود اما با وجود توصیه‌های اکید، آمازون «هیچ جوابی نداد». مقامات بهداشتی به کارگران دستور دادند که خود را قرنطینه کنند و به‌طور موثر این مرکز را برای دو هفته تعطیل کردند.
پنج سناتور آمریکایی ماه گذشته نامه‌ای به این شرکت نوشتند و خواستار کسب اطلاعات بیشتر در مورد اینکه چرا وانت‌های تحویل خود را به دوربین‌های نظارتی که به‌طور مداوم راننده را کنترل می‌کنند، مجهز می‌کند. سناتورها نوشتند، این فناوری، باعث کاهش حریم خصوصی و سوال درباره نظارت بر کارگران می‌شود که آمازون باید به آنها پاسخ دهد.
اما آمازون نظر متفاوتی درباره معنای «روز یک» برای کارگران ارائه کرده است. اولین چیزی که در بیانیه رسمی خود ذکر می‌کند، پرداخت دستمزد ۱۵.۳۰دلار در ساعت است که دو برابر حداقل دستمزد فدرال است.
به گفته یکی دیگر از کارگران انبار آمازون در ایالت واشنگتن، دستمزد بالاتر به‌طور متناقضی به این نارضایتی دامن زده است. وی گفت: «این حقوق بهتر از کار در یک پمپ بنزین است، بنابراین مردم به‌طور طبیعی می‌خواهند این مشاغل را حفظ کنند. با این وجود، من وقتی در آمازون کار می‌کردم افسردگی و اضطراب زیادی دیدم.»
طبق شکایتی که در سال ۲۰۱۲ اداره کار و صنایع ایالتی دریافت کرد، «این شرکت امکانات دستشویی کافی برای کارمندان مرد ندارد و کارمندان به‌طور معمول مجبورند برای رفتن به دستشویی از چندین ساختمان عبور کنند.»
در یک شکایت در سال ۲۰۱۴ که توسط یکی از کارمندان آمازون به همان اداره ارسال شده بود، گفته شد که کارمندان روزانه ۱۲ دقیقه برای «سرویس رفتن، آب خوردن، تماس‌های شخصی و غیره» وقت دارند.
سابقا این طور تصور می‌شد که اگر شما از همه چیز مانند خانواده و خواب صرف‌نظر کنید ممکن است موفق و ثروتمند شوید. اما کارگران انبارهای آمازون می‌گویند که طبق فلسفه «روز یک»، آنان فقط متحمل درد و رنج شده‌اند.
انتهای پیام
