"روشن‌گری افکار عمومی" و "مردم‌داری" نماد توسعه فرهنگی است
نمادهای توسعه فرهنگی و اجتماعی یک جامعه در گرو ساز و کارهایی‌هایی همچون توزیع عادلانه اطلاعات، روشن‌گری افکارعمومی، مردم‌مداری و احترام به حقوق انسان‌ها به منظور افزایش سطح مشارکت مردمی است که بدون شک مأموریت انجام آن بر عهده روابط عمومی سازمان‌ها، نهادها، شرکت‌ها و دیگر مراکز اجتماعی، سیاسی، فرهنگی، اقتصادی و مجموعه‌های آکادمیک و دانشگاهی است.
به گزارش پایگاه خبری آرمان اقتصادی، مهدی معماری، مدیر روابط عمومی و مشاور رسانه‌ای معاونت فرهنگی و دانشجویی وزارت بهداشت، درمان و آموزش پزشکی به بهانه ۲۷ اردیبهشت‌ماه روز جهانی ارتباطات و روابط عمومی یادداشتی را در اختیار خبرگزاری دانشجویان ایران(ایسنا) قرار داده که در آن آورده است: “جهان در قرن بیست و یکم شاهد تحولات بسیار سریع و اساسی در حوزه‌های فرهنگی، اقتصادی، اجتماعی و سیاسی است و زیستن در آن مستلزم تجهیز به لوازم و الزامات حرکت و ادامه حیات در عصر اطلاعات و ارتباطات است.
رشد و پیشرفت برق‌آسای تکنولوژی، ابزارهای ارتباطی و دانش بشری در یک‌دهه گذشته شرایط کاملاً متفاوتی را پیش‌روی بشر قرار داده که بدون شناخت و تحلیل عمیق این تغییرات، امکان نقش‌آفرینی صحیح، به موقع و مؤثر امکان‌پذیر نیست.
در چند سال گذشته یکی از مهمترین تحولاتی که زندگی بشر را دچار تحولات شتابان کرده، رشد روزافزون فناوری اطلاعات و ارتباطات و گسترش ابزارهای ارتباطی است.
وجود ارتباطات مؤثر و صحیح در سازمان همواره یکی از اجزای مهم در توفیق مدیریت به شمار رفته و می‌توان ادعا کرد که درک و شناخت بهتر ارتباطات موجب ارتقاء اثربخشی سازمان‌ها می‌شود. ارتباطات اثربخش منجر به ارائه اطلاعات صحیح، کامل، سریع و به هنگام و تسهیم دانش ضمنی در لایه‌های مختلف سازمان شده و زمینه‌ساز اتخاذ تصمیمات مناسب به وسیله مدیران می‌شود. فقدان ارتباطات اثربخش علت ناکامی بسیاری از سازمان‌ها در جهان پویا و روبه رشد کنونی است؛ در واقع ارتباطات، نظامی برای هماهنگی و یکپارچه‌سازی و ایجاد زمینه مشترک برای فعالیت سازمان و در نهایت افزایش بهره‌وری سازمان است.
کار و زندگی در دنیای به شدت متغیر کنونی، بدون سازمان‌های ارتباطی و اطلاعاتی به‌سختی امکان‌پذیر است. مدیریت صحیح و علمی در سازمان‌ها محتاج دانش و اطلاعات متقن و کافی است و این اطلاعات نقش زیربنایی در تصمیم‌گیری‌ها ایفا می‌کند. تولید اطلاعات، پردازش آنها و تبدیل آن به پیام‌های قابل فهم برای مخاطب از جمله وظایف واحدهای درون سازمان است که از سال‌های ابتدایی قرن بیستم در آمریکا روابط عمومی (Public Relations) نامیده شده و از آن زمان تاکنون نقش سازمان‌ها و نهادهای ارتباطی و اطلاعاتی چون «روابط عمومی‌ها» اهمیت بسزایی در دنیای جدید پیدا می‌کند.
“رکس هارلو” از پیشگامان روابط عمومی در جهان می‌گوید: «روابط عمومی» دانشی است که به وسیله آن سازمان‌ها آگاهانه می‌کوشند تا بر مسؤولیت اجتماعی خویش عمل کنند و بتوانند تفاهم و پشتیبانی کسانی که برای توسعه اهمیت دارند را به دست آورند.
در این‌باره انجمن روابط عمومی آلمان می‌گوید: روابط‌عمومی، تلاش آگاهانه و قانونی به منظور تفاهم و استقرار اعتماد و شناخت متقابل با عموم، بر اساس تحقیق علمی و عملی صحیح و مستمر، میسر است. انجمن جهانی روابط عمومی معتقد است که روابط‌عمومی بخشی از وظایف مدیریت سازمان است و عملی ممتد، مداوم و طرح‌ریزی شده است که از طریق آن افراد و سازمان‌ها می‌کوشند تا تفاهم و پشتیبانی کسانی که با آنها سر و کار دارند را به دست آورند.
همان‌طور که از تعاریف علمی پیش‌گفت که بر بال دانش و تجربیات گذشته و حال بشر سوار است، «روابط عمومی» مجموعه‌ای درون سازمانی است که مسیر ارتباطی سازمان با مخاطبان و ذی‌النفعان را به شکلی ترسیم می‌کند که مفاهمه، درک صحیح متقابل و تعامل دوسویه رو به فزونی گذاشته و زمینه‌های اختلاف و تقابل کاهش یابد.
به دیگر سخن در عصر حاضر روابط‌عمومی وظیفه دارند به «اعتماد عمومی مخاطبان» به‌عنوان یک سرمایه ارزشمند نگریسته و همه فعالیت‌ها و اقدامات خود را مصروف حفظ و تقویت این مهم نماید.
بر این اساس امروزه دیگر به روابط عمومی به عنوان یک واحد تبلیغاتی که صرفاً وظیفه معرفی و تبلیغ محصول و برون‌داد سازمان را بر عهده دارد، نگریسته نمی‌شود؛ بلکه روابط عمومی پل ارتباطی مخاطبان و سازمان است و تلقی افکار عمومی از فعالیت یک مجموعه ارتباط تنگاتنگی با فعالیت‌های روابط عمومی دارد.
اگر بخواهیم به عمده وظایف روابط عمومی بپردازیم، می‌توان به «مطلع‌کردن و خبر دادن»، «ترغیب، تشویق ، ترویج و تبلیغ»، «انجام تحقیقات اجتماعی و افکارسنجی و پیوند آن با تصمیم‌گیری‌های استراتژیک سازمان»، «مستندسازی و آرشیو رسانه‌ای فعالیت‌های سازمان» و «برقراری ارتباط با مخاطبان و دیگر سازمان‌ها به نحوی که برای آن فرد یا سازمان اهمیت داشته یا در آینده خواهد داشت» اشاره کرد.
جایگاه امروز روابط عمومی در نوک پیکان حرکتی هر سازمانی است و با این‌که بسیاری از فعالیت‌های واحدهای روابط عمومی هزینه‌بر است، نفس وجود آن در هر سازمان به شناخت وضع موجود، تعیین صحیح اهداف پیش‌روی و اتخاذ تدابیر و تصمیمات اثربخش کمک می‌کند و این همان چیزی است که یک سازمان پویا به دنبال آن است.
امروزه حرفه روابط عمومی که با فعالیت‌های رسانه‌ای عجین است، امری تخصصی و پیچیده بوده که کسب مهارت‌های لازم جهت فعالیت در آن از جمله دغدغه‌های مدیران سازمانی است.
آشنایی با اهداف و زمینه‌های فعالیت سازمان، اطلاع از قانون و مقررات حاکم بر فعالیت‌ها، آشنایی با مهارت‌های رسانه‌ای، شناخت ملاحظات و خطوط قرمز درون سازمانی، آشنایی با مهارت‌های فعالیت در فضای مجازی، آشنایی با شاخه‌های مختلف هنری نظیر گرافیک و چندرسانه‌ای و … از جمله مهارت‌های چندگانه لازم جهت فعالیت در روابط عمومی است.
روابط عمومی در ایران علیرغم همه مشکلات پیش‌رو که طبیعت یک جامعه بالنده و در مسیر توسعه و پیشرفت است، خوشبختانه به سوی ایفای نقش حرفه‌ای خود و اثرگذاری بیشتر در مناسبات فرهنگی، اجتماعی، اقتصادی و بین‌المللی گام بر می‌دارد.
۲۷ اردیبهشت‌ماه روزی است که در سطح جهانی نیز به عنوان «روز ارتباطات و جامعه اطلاعاتی» نامگذاری شده است.
روز ۲۷ اردیبهشت، تداعی‌کننده اهمیت و نقش روزافزون این بخش از دانش بشری است که با به خدمت گرفتن انواع هنرها، به قلب تپنده مجموعه‌های مختلف تبدیل شده و امروزه تصور فعالیت هیچ نهاد و سازمانی بدون فعالیت‌های این بخش، اعم از ارزیابی قدرت و ضعف سازمان‌ها تا شکل‌دهی افکار عمومی و برقراری ارتباطات درون و برون سازمانی، بیش از پیش دور از ذهن به نظر می‌رسد.
روز روابط عمومی بهانه‌ای است تا بار دیگر به همدیگر یادآوری کنیم، نمادهای توسعه فرهنگی و اجتماعی یک جامعه در گرو ساز و کارهایی‌هایی همچون توزیع عادلانه اطلاعات، روشن‌گری افکار عمومی، مردم‌مداری و احترام به حقوق انسان‌ها به منظور افزایش سطح مشارکت مردمی است که بدون شک مأموریت انجام آن بر عهده مدیریت روابط عمومی سازمان‌ها، نهادها، شرکت‌ها و دیگر مراکز اجتماعی، سیاسی، فرهنگی، اقتصادی و مجموعه‌های آکادمیک و دانشگاهی است.”
انتهای پیام
