لوکس‌ترین خودروهای اسپورت ۲۰۱۷ +تصاویر
باز هم سلاطین ترکیب سنت و مدرنیته گرد‌هم آمدند. دوباره شاهد آنیم که چطور ملغمه لوکس‌ها و اسپورت‌ها از خجالت هم در‌‌می‌آیند. یک بار دیگر پیرمردهای جوان‌دل سر به بیابان گذاشته‌اند.
مثلث توفانی ب‌ام‌و، آئودی و جگوار همه هم‌قسم شدند و بزرگ‌ترین و قدیمی‌ترین دشمن مشترکشان یعنی مرسدس‌بنز S500 را از بازی بیرون انداختند تا سر فرصت به حساب هم برسند. اما این لوکس‌های چشمگیر دست‌خالی وارد میدان نشده‌اند. آنها با اجازه پدر مادرهایشان، تفنگ‌های واقعی‌شان را از گنجه بیرون آورده‌اند. ب‌ام‌و چون در سری ۷ خود شاهد حضور بخش موتور اسپورت ام‌پاور نیست، بنا بر این از آلپینا کمک گرفت. آئودی که می‌دید A8 جوابگوی نیازهایش نیست، نسخه S8 را فراهم کرد ولی وقتی دید باز هم کاری از پیش نمی‌برد، ویرایش Plus آن را به نبرد فراخواند.
تنها انگلیسی گروه که در بین دو آلمانی کمی احساس خجالت می‌کند، جگوار XJ است که پس از سال‌ها مدل غیر قابل کنترل R را مسلح کرده است. شاید اگر مرسدس‌بنز S کلاس سری AMG بود، این سه تا این اندازه احساس آرامش و اعتماد به نفس نداشتند. به گزارش دنیای ماشین، ولی واقعیت آن است که مرسدس یکی، دو سال اخیر خود را صرف بهینه‌سازی S600های پولمن می‌باخ برای رقابت با رولزرویس و بنتلی کرده بوده است.
Alpina B7؛ وقتی ام‌پاور جواب نمی‌دهد
مرسدس‌بنز هرگاه که می‌بیند محصولات جدیدش نیاز به قدرتی بیش از استاندارد دارند، سریعا زیرمجموعه رسمی‌اش AMG را فرامی‌خواند. اما وقتی حس کند که چیزی فراتر از ای‌ام‌جی نیاز است، آن وقت است که کار را به تیونر مورد اعتماد ولی غیر‌رسمی‌اش برابوس واگذار می‌کند. این قصه درست مانند ب‌ام‌و است. آنها تا زمانی که احساس کمبود نکنند، بخش ام‌پاور را فعال نمی‌کنند. ولی وقتی ام‌پاور جوابگوی قدرت‌طلبی رقبا نباشد، سراغ آلپینا می‌روند. یک تیونر کهنه‌کار آلمانی که کار خود را از ۱۹۶۵ میلادی شروع کرده است. بنا به دلایل استراتژیک، ب‌ام‌و هیچ‌گاه سری ۷ فوق لوکس خود را به دستان ام‌پاور نسپرد. یعنی ما عملا تا این لحظه هیچ نسخه M7 از این شرکت ندیده‌ایم. اینجا است که نقش آلپینا پررنگ می‌شود. گویی مدیران باواریایی حواسشان نباشد، آلپینا تقریبا به‌صورت رسمی تنها تیونر سری ۷ شده است.
آلپینا کار میدانی خود را در قالب یک تیم ساده مسابقه‌ای از ۱۹۶۲ استارت زد. سپس شرکت رسمی خود را دو، سه سال بعد تاسیس کرد. همه می‌دانند که شرکت‌های تیونینگ خودرو مثل قارچ در آلمان سبز می‌شوند. اما یکی از دلایل موفقیت و شاید شانس آلپینا، نزدیکی دفتر شرکت آنها به دفتر کارخانه ب‌ام‌و در باواریا بوده است. تخصص اصلی این تیم، آن اوایل تنظیم و بهینه‌سازی کاربراتورهای دودهنه خودروهای ۲۰۰۲ ب‌ام‌و بود. آنها توانستند در دهه ۷۰ اجازه آن خودروساز بزرگ را برای در اختیار گذاشتن شاسی خودروهایشان به‌منظور حضور در رقابت‌های قهرمانی تورینگ اروپا کسب کنند و این آغاز اعتماد این دو همشهری بود. کم‌کم ب‌ام‌و بخشی از دانش خودروهای خود را در اختیار آلپینا قرار داد. ام‌پاور، لوکس‌های ب‌ام‌و را تقویت می‌کرد. ولی آلپینا اساسا توجهی به مسائل حاشیه‌ای نداشت و تمرکز اصلی خود را روی قدرت بیشتر و بیشتر گذاشته بود. این شرکت حتی پا را فراتر گذاشته بود و در برخی مدل‌ها برخلاف سنت ب‌ام‌و از پیشرانه‌های سوپرشارژ استفاده می‌کرد.
Jaguar JXR؛ گربه‌وحشیِ واقعا وحشی
سال ۱۹۶۸ وقتی جگوار برای اولین‌بار از سدان زیبای ایکس‌جی خود پرده‌برداری کرد، دنیا مبهوت و مات قدرت طراحی این گربه وحشی انگلیسی شد. این خودرو در کمال آرامش به‌جای ایکس‌کِی پر‌حرف و حدیث آمده بود. در سال‌های اول شاهد استفاده شرکت از پیشرانه‌های محافظه‌کار ۸/ ۲ لیتری بودیم. سپس نسخه‌های حجیم‌تر و قوی‌تر ۲/ ۴ لیتری روی کار آمدند. اما بی‌تردید نقطه عطف تاریخ ایکس‌جی سال ۱۹۷۲ بود که پیشرانه ۳/ ۵ لیتری ۱۲ سیلندر V شکل روی آن سوار شد. سری جدید این سدان چشمگیر در ۱۹۷۳ رونمایی شد. زبان طراحی‌اش کمی جوان‌گرا شد و از دنیای پیرمردی فاصله گرفت. جگوار با حفظ پیشرانه‌های قبلی یک نسخه مدرن ۴/ ۳ لیتری نیز به لیست اضافه کرد. سال ۱۹۷۷ در اتفاقی بسیار نادر، جگوار با جنرال‌موتورز همکاری خوبی را در زمینه طراحی جعبه‌دنده آغاز کرد. یکی از بزرگ‌ترین اشتباهات جگوار در این دوران، این بود که مونتاژ این خودرو را به خط تولیدی در نیوزیلند واگذار کرد.
سومین ویرایش ایکس‌جی‌ها سال ۱۹۷۹ وارد بازی شد. حالا دیگر به خوبی می‌شد، تغییر رویه شرکت را از دنیای محافظه‌کاری به دنیای اسپورت‌ها حس کرد. یکی از دلایل این قضیه، بهره‌گیری از طراحی‌های شرکت پینین‌فارینا ایتالیا بوده است. آنها با بوش وارد مذاکره شدند تا بهینه‌سازی‌هایی را روی پیشرانه‌های ۱۲ سیلندر V شکل انجام دهد. شرکت مدتی پروژه ایکس‌جی را مسکوت گذاشت تا تکلیفش را با خودش روشن کند. ویرایش‌های جدید این مدل ناگهان با الهام از دایملر آلمان، چهره‌ای اروپایی‌پسند به خود گرفت. آنها در ۱۹۹۴ همکاری‌شان با فورد آمریکا را شدت بخشیدند. این درست قبل از این بود که فورد گربه وحشی را بخرد. به همین دلیل است که در اواسط دهه ۹۰ ایکس‌جی شبیه فورد موندئو شده بود. برای اولین‌بار در این نسل بود که یک نسخه قدرتمند XJR را معرفی کرد. این مدل تاثیر عمیقی بر تمام ساختار کمپانی جگوار گذاشت.
Audi S8 Plus؛ آئودی علیه آئودی
خیلی‌ها فکر می‌کنند کوروت یک شرکت است. این سوپراسپورت آمریکایی به‌قدری شخصیت مستقلی پیدا کرده که کمتر کسی باور می‌کند کوروت واقعا یکی از زیرمجموعه‌های شورولت است. دنیایی که S8 برای خودش تدارک دیده نیز درست مانند همین است. این سدان اسپورت-لوکس آلمانی، اساسا سنخیتی با ویرایش استاندارد خود یعنی آ۸ ندارد. آئودی آ ۸ را سال ۱۹۹۴ رونمایی کرد. دو سالی طول کشید که مدیران شرکت بفهمند این خودرو از رقیب اصلی‌اش مرسدس‌بنز S کلاس یک‌چیزی کم دارد. اشتوتگارتی‌ها در کنار خود ای‌ام‌جی را داشتند ولی ارباب حلقه‌ها با دستان خالی می‌جنگید. به همین دلیل برای اولین‌بار بخش S لاین را راه‌اندازی کردند تا اس ۸ را بسازد. این خودرو تعریف جدیدی از اسپورت‌گرایی در کنار حفظ مبانی اسپورت را ارائه می‌کرد. اس ۸ اولیه دارای یک پیشرانه ۲/ ۴ لیتری هشت سیلندر V شکل به قدرت ۳۳۵ اسب‌بخار بود. جعبه‌دنده ۵ سرعته تیپ‌ترونیکش را ZF آلمان برایش طراحی کرده بود.
سال ۲۰۰۱ قوی‌ترین ویرایش این سدان به بازار آمد و برای اولین‌بار کابوسی شد برای مرسدس‌بنز و ب‌ام‌و. این نمونه مجهز به یک پیشرانه ۶ لیتری ۱۲ سیلندر W شکل بود. قدرتش ۴۲۰ اسب‌بخار و گشتاورش ۵۵۰ نیوتن‌متر برآورد شده است. نسل دوم اس ۸ زیر نظر مدیریت جدیدش فولکس‌واگن راهی بازار شد. مدل جدید شامل یک پیشرانه ۲/ ۵ لیتری ۱۰ سیلندر V شکل با سیستم انتقال قدرت چهار چرخ متحرک می‌شد. سال ۲۰۰۶ بهره‌گیری از چراغ‌های زنون و LEDهای نور روز چندان متعارف نبود ولی آئودی به طرزی گسترده از آن بهره می‌گرفت. مدتی بعد شرکت تصمیم گرفت، قلب آئودی جدید را به پیشرانه معروف ۵ لیتری ۱۰ سیلندر V شکل لامبورگینی مجهز کند. پیشرانه‌ای که ۴۴۴ اسب‌بخار نیرو و ۵۴۰ نیوتن‌متر گشتاور داشت. اس ۸ در این دوران تبدیل به یک اسطوره مثال‌زدنی شد.
رو‌در‌روی هم
این گروه سه نفره، گروه سدان‌های فول‌سایز فوق تجملی هستند. چیزی که در زبان خودرویی به آن کلاس F می‌گویند. خودروهایی که آخرین استانداردهای آلایندگی اتحادیه اروپا یعنی یورو ۶ را نیز پاس کرده‌اند. اما راستش را بخواهید هیچ‌کس این سه را به خاطر علاقه‌شان به محیط‌زیست نمی‌خرد. اگر می‌گوییم آنها لوکس‌های اسپورت هستند، دلیل دارد. ب‌ام‌و برای اینکه یک اسپورت خاص باشد، آلپینا را مجبور به استفاده از یک پیشرانه ۴/ ۴ لیتری هشت سیلندر V شکل دو توربو کرده است. خروجی این موتور ۶۰۰ اسب‌بخار در ۵۷۵۰ دور در دقیقه و گشتاورش ۸۰۰ نیوتن‌متر در ۳ هزار دور در دقیقه است. جگوار هم متعصبانه به اصول سنتی‌اش پایبند بوده و روی پیشرانه ۵ لیتری هشت سیلندر V شکل خود یک سوپرشارژر عظیم قرار داده است. البته همین رفتار برایش قدرت ۵۴۳ اسب‌بخاری در دور موتور ۶ هزار دور در دقیقه و گشتاوری معادل ۶۸۰ نیوتن‌متر در ۳۵۰۰ دور در دقیقه فراهم آورده است. کم‌حجم‌ترین پیشرانه این گروه متعلق است به آئودی که با حجم ۴ لیتری و آرایش هشت سیلندر Vشکل قدرتی معادل ۵۹۷ اسب‌بخار در ۶۱۰۰ دور در دقیقه و ۷۵۰ نیوتن‌متر در ۲۵۰۰ دور در دقیقه گشتاور تولید کرده است.
ایکس‌جی‌آر تنها سدان گروه است که سیستم انتقال قدرتش به‌صورت RWD (محور متحرک عقب) طراحی شده است. چراکه آلمانی‌های گروه یعنی آلپینا بی ۷ و آئودی اس ۸ پلاس، از ساختار مدرن ۴WD (چهار چرخ متحرک) استفاده کرده‌اند. حرکت هر کدام از آنها در خیابان مانند حرکت تانک‌های المان‌نشان است. سدان‌های فول‌سایزی که ابعادشان به اندازه یک شاسی‌بلند تنومند است. طول، عرض و ارتفاع ب‌ام‌و به ترتیب ۵۲۵۰، ۱۹۰۲ و ۱۴۹۱ میلی‌متر شده است. در حالی‌که همین اندازه‌ها برای جگوار به ترتیب ۵۱۳۰، ۱۸۹۹ و ۱۴۶۰ میلی‌متر از آب درآمده است. حد وسط را آئودی دارد که با ابعاد ۵۱۴۷، ۱۹۴۹ و ۱۴۵۸ میلی‌متری خود سایز معقولی را فراهم آورده است. اعتماد به نفس باواریایی‌ها به‌شدت بالا بوده است. چراکه آنها در اوج تعجب برای بی ۷ از یک باک ۶۰ لیتری استفاده کرده‌اند. در حالی که دو رقیب دیگر از تانکرهای ۸۲ لیتری سوخت بهره گرفته بودند. ابعاد غول‌آسای ب‌ام‌و، برایش بیشترین سایز صندوق عقب را نیز فراهم کرده است. حجم قسمت بار این خودرو ۵۲۰ لیتر است. حجم صندوق جگوار و آئودی به ترتیب ۴۳۰ و ۵۱۵ میلی‌متر شده است. شاید مسافرت تجملی با ایکس‌جی‌آر کمی سخت باشد ولی شک نکنید وزن سبک ۱۸۷۵ کیلوگرمی‌اش کمک شایانی به آن می‌کند.
وزن آن بیشتر از اس ۸ پلاس است که با ۱۹۹۰ کیلوگرم مقام دوم را دارد. ولی باز هم خبرساز اصلی ب‌ام‌و است که با وزن ۲۰۳۵ کیلوگرمی کاملا پهن‌پیکر نشان می‌دهد. دیگر تعجبی ندارد که این خودروها از جعبه‌دنده‌های ۸سرعته اتوماتیک استفاده کنند. تفاوت اصلی در قسمت رینگ و لاستیک است. جایی‌که ب‌ام‌و از تایرهای ۴۰/ ۲۵۵ میلی‌متری ۲۰ اینچی استفاده می‌کند. جگوار سراغ تایرهای ۳۵/ ۲۶۵ میلی‌متری ۲۰ اینچی رفته است. دست آخر آئودی را می‌بینیم که از تایرهای ۴۰/ ۲۶۵ میلی‌متری ۲۰ اینچی بهره گرفته است. قسمت جالب ماجرا آنجا است که ب‌ام‌و با وزنی بیشتر و البته قدرتی بالاتر، توانسته بهترین رکورد صفر تا صد گروه یعنی ۶/ ۳ ثانیه را ثبت کند. آئودی با تنها یک‌دهم ثانیه اختلاف مدال نقره را دارد و جگوار با ثبت رکورد ۴/ ۴ ثانیه‌ای با اختلافی فاحش سوم است. اختلاف زمانی چشمگیرتر می‌شود که می‌فهمیم سرعت نهایی آلپینا ۳۳۰ کیلومتر در ساعت است. این خودرو را اس ۸ هموطن با سرعت نهایی ۳۰۵ کیلومتر در ساعت تعقیب می‌کند. اما در دور‌دست‌ها ایکس‌جی‌آر را می‌بینیم که با سرعت ۲۸۰ کیلومتر در ساعتی تنبل و بی‌رمق در پی این دو است. در انتها بد نیست بدانید که قیمت پایه یک ب‌ام‌و آلپینا B7 معادل ۱۳۸ هزار دلار است. قیمت پایه آئودی اس ۸ پلاس معادل ۱۱۷ هزار دلار و قیمت پایه جگوار XJR کمی بیش از ۱۱۹ هزار دلار ثبت شده است.
منبع:اقتصادآنلاین
