تفاوت‌های فرهنگی و توقعات اجتماعی کشاورزی ایران و چین
محققان کشور، سلامت و کیفیت برنج‌های داخلی را قابل اطمینان‌تر از برنج‌هایی می‌دانند که از کشورهای دیگر وارد ایران می‌شود.
به گزارش پایگاه خبری آرمان اقتصادی، رئیس موسسه تحقیقات برنج گفت: از آنجا که معمولا بیشتر برنج‌های دنیا در مناطق حاره‌ای تولید می‌شود، بنابراین جمعیت آفات و بیماری‌ها در آن مناطق، بالاست. به همین دلیل برنجکاران در این سرزمین‌ها مجبور به استفاده درصد بیشتری از سموم و آفت‌کش‌ها هستند.
فرزاد علی‌نیا با اشاره به فلز سنگینی به نام آرسنیک، افزود: خاک و آب مناطقی مانند هند و بنگلادش، از درصد آرسنیک بالایی برخوردار است که البته بخش عمده برنج وارداتی کشور از همین ناحیه صورت می‌گیرد. اما با این حال نمی‌توان برای تمام انواع برنج خارجی حکمی یکسان صادر کرد و تمام آن‌ها را آلوده دانست.
به گفته وی، بنابراین به صور کلی، سلامت و کیفیت برنج‌های وارداتی از نوع داخلی کمتر است. زیرا به دلیل معتدل بودن اقلیم ایران، جمعیت آفات کمتر بوده و سمپاشی‌ها به ندرت اتفاق می‌افتد. ضمن ایتکه معمولا از آخرین سمپاشی تا زمان برداشت، حدود دو ماه فاصله است.
علی‌نیا عنوان کرد: در ایران تنها خاک منطقه کوچکی به نام قروه کردستان غلظت آرسنیک نسبتا بالاتری دارد که البته در این منطقه اصلا برنج کشت نمی‌شود.
وی در ارتباط با تفاوت قیمت برنج داخلی و خارجی، توضیح داد: نمی‌توان این دو را با هم مقایسه کرد. زیرا به عنوان مثال، شاید کشاورز چینی به درآمد ۵۰۰ هزار تومانی به ازای هر برداشت رضایت داشته باشد، اما کشاورز ایرانی آن را قبول نمی‌کند. بنابراین نرخ‌ها را باید در کنار تفاوت‌های فرهنگی و توقعات اجتماعی سنجید.
