چشم‌پوشی دولت از ورود پس‌آب‌های معادن مس ارمنستان به رودخانه ارس
رییس خانه معدن ایران گفت: امروز شاهد هستیم که پس‌آب‌های معادن مس ارمنستان وارد رودخانه ارس می‌شود و دولت چشم خود را بسته است.
به گزارش پایگاه خبری آرمان اقتصادی، محمدرضا بهرامن، در دومین همایش «توسعه پایدار در صنعت معدنکاری؛ دریچه‌ای نو به مسؤولیت اجتماعی شرکتی» اظهار کرد: متأسفانه نگاه جامعه‌شناختی در ایران کمرنگ است. در حالی که در تمام کشورهای دارای ذخایر معدنی، رویکرد جامعه‌شناسی معدن برای به حداقل رساندن آسیب‌های محیطی و ایجاد توسعه پایدار غالب است.
رئیس خانه معدن ایران تصریح کرد: استفاده از تکنولوژی‌های مدرن در حوزه معدن، از طریق افزایش بهره‌وری و به حداقل رساندن باطله برداری، ما را به توسعه پایدار در این صنعت نزدیک خواهد کرد.
وی ادامه داد: معدن چرخه اصلی اقتصاد و تأمین‌کننده بخش بزرگی از صنعت کشور است. بیشترین سرمایه‌گذاری در بخش معدن در ۵۵ سال گذشته بیشتر از ۴۰ میلیارد دلار نبوده است اما امروز بالغ بر ۹ میلیارد دلار صادرات در این بخش داریم. اما متأسفانه با نگاه‌های اشتباه، آن را از مسیر خود منحرف می‌کنند.
بهرامن با بیان اینکه افرادی که می‌گویند سهم معدن از تولید ناخالص داخلی، زیر یک درصد است بی‌سواد هستند، افزود: امروز شاهد هستیم که پس‌آب‌های معادن مس ارمنستان وارد رودخانه ارس می‌شود و دولت چشم خود را بسته است. اما در شرایطی که معدنکاران ما تقریباً تمام استانداردهای این بخش را رعایت می‌کنند، باز هم در مسیر فعالیت معادن سنگ‌اندازی می‌شود. تشکل‌های معدنی فریاد می‌زنند که این اتفاق غیر اصولی است.
وی با انتقاد از رویکردهایی که معدنکاری را برابر با تخریب می‌دانند، گفت: معدن مرگ و تخریب ایجاد نمی‌کند بلکه در نهایت می‌تواند با بازآفرینی طبیعت منطقه آن را به مقصدی برای گردشگران و رونق ژئوتوریسم تبدیل کند.
بهرامن با اشاره به الزام معدنکاران به ارائه طرح بازسازی هم‌زمان با درخواست صدور مجوز معدن، بیان کرد: معادن شن و ماسه اطراف تهران در سیلاب سه سال پیش، بزرگ‌ترین کمک را به مدیریت بحران کردند. چرا که تبدیل به چاله آب‌هایی شدند که سیلاب را در خود جمع کرده و آهسته آهسته به سفره‌های زیرزمینی منتقل کردند. مدیریت این اتفاق را تشکل‌های معدنی انجام دادند و به کمک ستاد بحران رفتند.
وی گفت: همان زمان تشکل‌های معدن پیشنهاد تشکیل ستاد بحرانی در بخش معدن را مطرح کردند که بتوان از امکانات آن به صورت برنامه‌ریزی‌شده در مواقع بحرانی استفاده کرد. این بخشی از مسؤولیت اجتماعی است که معدنکاران به آن پایبند هستند.
