چارچوب سیاستگذاری ارزی در سال اول برنامه هفتم بسیار مهم است
به گزارش پایگاه خبری آرمان اقتصادی، سجاد ابراهیمی؛ مدیر گروه مطالعات سیاست های پولی و ارزی پژوهشکده پولی و بانکی در نشست تحلیلی الزامات کارکرد موثر مرکز مبادله ارز و طلا در راستای تقویت حکمرانی سیاست های پولی بیان کرد: چارچوب سیاستگذاری ارزی به علت نزدیکی به اجرای قانون جدید بانک مرکزی و قرار گرفتن در سال اول برنامه هفتم دارای اهمیت است.
وی افزود: کشورهای مختلف تجربه های متفاوتی از اجرای تثبیت نرخ ارز دارند که نمونه از این تجربه ها شامل همگرایی ملایم تورم با نرخ کاهش ارزش پول ملی و رونق اولیه در فعالیت‌های اقتصادی می‌شود. همراه بودن انتظارات با نرخ تثبیت و کافی بودن ذخایر ارزی باعث موفقیت سیاست تثبیت می‌شود.
ابراهیمی تاکید کرد: سیاست تثبیت نیازمند برنامه های مکمل مانند افزایش انضباط مالی دولت و اجرای سیاست های پولی انقباضی است. در مورد سیاست تثبیت تجربه های موفق و ناموفق در کشورهای مختلف وجود دارد.
وی افزود: اجرای بلندمدت این سیاست به قدرت رقابت تولیدکنندگان داخلی آسیب وارد می‌کند چون این سیاستی برای کنترل تورم مزمن است و بعد از کنترل تورم باید به دنبال راهکارهای دیگری باشیم.
مدیر گروه مطالعات سیاست های پولی و ارزی پژوهشکده پولی و بانکی گفت: برای چار چوب سیاست گذاری ارزی ابتدا باید ساختار سیاست گذاری مشخص شود و بعد شناسایی محدودیت ها، انتخاب ساختار و در نهایت حرکت به سمت سیاست بهینه قرار دارد به عنوان مثال اگر سیاست ها تک نرخی بهینه است زمانی به سمت آن میتوانیم حرکت کنیم که محدودیت های آن برداشته شود .
وی افزود: اهداف میانی و نهایی باید از سیاست گذاری و تغییر نرخ مشخص شود در همین جهت باید متغیر کمی شده هدف را شناسایی کنیم، بعد از مشخص کردن هدف باید برای آن قاعده ای مشخص کرد و بعد باید نرخ ارز تعادلی مشخص شود و اگر قرار است نرخ هدف را بالاتر یا پایین تر از نرخ تعادلی قرار دهیم باید ذخایر ارزی را بررسی کنیم.
ابراهیمی تاکید کرد: نرخی را که میخواهیم هدف گذاری کنیم باید کنترل تورم و رشد اقتصادی را محقق کنند، همچنین به کارگیری ابزار مناسب در بازار ارز مفید است چون ابزار داخلی می‌تواند نوسانات را کنترل کند.
