صحبتها از بانکداری دیجیتال و رفتن به سوی آن حالا دیگر یک الزام است؛ اما حقیقت این است که پیادهسازی آن در شرایط فعلی کار راحتی نیست و برخی تصمیمات خلق الساعه بانک مرکزی، رسیدن به آن را تحت تاثیر قرار می دهد. این مساله باعث شده تا علاوه بر بانکها، شرکتهای فعال در حوزه نرم افزارهای بانکی نیز تحت تاثیر قرار بگیرند اما اینکه آنها چه راهکاری را برای بهبود اوضاع در نظر گرفتهاند و شرایطشان قرار است در آینده چگونه باشد جای بحث دارد.
به گزارش آرمان اقتصادی، بنابر اعلام داتین، محمد نژادصداقت، مدیرعامل شرکت داتین میگوید: «آن چیزی که الان در صنعت بانکی، برای نرم افزار پرداخت می شود، اصلا با هزینه ها و نرم بین المللی تطابق ندارد اما اینکه چرا این امر در صنعت بانکی ما اتفاق افتاده، نیازمند بررسی است. ما در صنعت بانکی، در حوزه سخت افزار و نرم افزار و البته به طور کلی فناوری، وضعیت خوبی داریم اما چون عادت داریم برای نرم افزار، مانند ویندوز، آفیس و … هزینه نکنیم و برایمان ملموس نیست که ورای آن، چقدر کار انجام شده تا قابل ارائه شود، همین امر، مساله جدی ایجاد کرده است.»
مدیرعامل داتین، نرم افزار را شالوده، اساس و بنیان بانک می داند.
او به گفته های مدیرعامل بانک ING اشاره می کند که می گوید، می خواهم یک شرکت فناوری باشم که لایسنس بانکی دارد و ادامه می دهد: «ما هنوز به این مدل نرسیدیم. ما یکسری بانک با ابعاد فوق العاده بزرگ داریم که ابزار می خواهند و به ازای آن براساس نفر – ساعت پول می دهند تا فلان فیچر پیادهسازی شود. این امر، اصلا نگاه شریک استراتژیک یا نگاه مبتنی بر اینکه فناوری، شالوده بانکی باشد، نیست و ما را به نقطه ای هدایت می کند که برای آینده کشور، جالب نیست.»
او درباره مقایسه هزینه بانکهای ایرانی و خارجی در این حوزه میگوید: «اگر این موارد را با دنیا مقایسه کنیم، درک بهتری خواهیم داشت. هزینه ای که بانکهای خارجی در حوزه تکنولوژی می کنند، قابل توجه است. بانک جی.پی مورگان، در سال ۲۰۱۸، در حوزه تکنولوژی، ۱۱ میلیارد دلار و بنک آو آمریکا، ۱۰ میلیارد دلار هزینه کرده اند. البته شاید این هزینه با ابعاد آن بانکها، چندان قابل مقایسه با ما نباشد اما در بانکهای خارجی، به اندازه چهار دهم درصد تا نیم دهم درصد از داراییهایشان در حوزه تکنولوژی سرمایهگذاری کرده اند. این عدد در ایران، یک چهارم آن است.»
بانک مرکزی در سالی که رو به پایان است ۴۸ بخشنامه نظارتی و ۱۶ بخشنامه اعتباری صادر کرده است. نژادصداقت درباره این مساله می گوید: «به هر حال بانک مرکزی با توجه به جایگاهش و قانون‌گذاری که قرار است در شبکه بانکی انجام دهد، پروژه های متعددی را تعریف کرده و خصوصا امسال، تعدد آن زیاد بود. ما در پیش بینی های اول سال، چیزی حدود ۲۵ درصد ظرفیت تولیدمان را برای بانک مرکزی و پروژه هایی که اعلام می کند، در نظر گرفتیم. این عدد، در طول سال به ۴۰ درصد رسید؛ یعنی ما مجبور شدیم ۴۰ درصد ظرفیت تولیدمان را برای پروژههایی که بانک مرکزی تعریف میکند، در نظر بگیریم. البته خودمان هم علاقه زیادی به برخی از این پروژه ها داریم مثلا در حوزه شفافیت تراکنش ها، مبارزه با پولشویی، تفکیک حسابهای تجاری از شخصی، محدودیتهایی که در حوزه چک، لحاظ شده و پروژههای خوب دیگر.»
مدیرعامل داتین در پاسخ به این سوال که ظرفیت مورد انتظار بانکها در پشتیبانی، با توجه به شرایط موجود، باید چگونه باشد، می گوید: «روال به این صورت است که اول هر فصل، با مشتریانمان مواردی که پیاده سازی آن اولویت دارد، برنامه ریزی می کنیم که تا آخر فصل، آنها را در سامانه ها اعمال کنیم. اتفاق جالبی که رخ داده، این است که بانک های ما هم از نقشه راه مشخص و استراتژی معین برای محصولاتشان آگاه نیستند! نشانه اش این است که ما ۳۰ درصد ظرفیت را به عنوان ظرفیت غیربرنامه ریزی شده برای موارد فوری لحاظ می کنیم؛ یعنی اول هر فصل، تنها ۷۰ درصد ظرفیت را برنامه ریزی می کنیم چون حسب تجربه به ما ثابت شده، تا آخر فصل، ۳۰ درصد، تقریبا نصف آن مقداری که بانک فرض می کرده کار دارد، کار جدید به ما می دهد و فوری هم نیاز دارد.»
نژادصداقت با تاکید بر این موضوع که ما بابت اقدامات جدید، پول دریافت می کنیم، عنوان می کند: «اگر درخواستهای بانک مرکزی نباشد، بانکها بیش از اندازه درخواست دارند اما اتفاقی که افتاده، این است که به خاطر محدودیت ظرفیت، درخواستهای بانکها را انجام نمی دهیم. مثلا به بانکها می گوییم در این فصل، دستورهای بانک مرکزی را برای شما اجرا کنیم یا کارهای خودتان را؟ بانک، معمولا دستورهای بانک مرکزی را در اولویت قرار می دهد اما خودشان لیست بلندبالایی از اقدامات را دارند. ما از این بابت خیلی ناراحت هستیم. چون دستورهای بانک مرکزی را نمی توان عقب انداخت و معمولا این دستورها، فشارهای زیادی ایجاد می کند و زمان‌های خاص خودش را دارد. اتفاقا اصلا موضوع جذابی برای ما نیست. نکته دیگر اینکه بانکها هم بعضا با رغبت این دستور بانک مرکزی را نمی دهند.»
او درباره چابک بودن کر و اعمال تغییرات روی آن می گوید: «نکته مهم درخصوص محصولات بزرگ و پیچیده این است که اگر فیچری در محصول کوچک نیاز باشد، می توانیم با اقدام محدود آن را انجام دهیم اما وقتی از کر با ابعاد بزرگ صحبت می کنیم که باید تمام سامانه های آنجا با کر یکپارچگی داشته باشند، با مسائل جدی مواجه هستیم. تاثیری که موارد اینچنینی در کل زنجیره کربنکینگ می گذارد، از لایه های بیرونی محصول تا GL که در مرکز قرار دارد، باید کامل طی شود و گامهای خود را سپری کند. این موضوع، در محصول بزرگ، بسیار عجیب زمانبر است. تکنولوژی به ما کمک میکند کار ما کمتر شود اما در نهایت، کار کمی نیست.»
انتهای رپرتاژ آگهی