۷ برابر شدن تقاضا برای بیمه عمر در ۱۰ سال اخیر
این روزها با کاهش نرخ سود بانکی و وجود نوسانهای بسیار در بازارهای بورس، طلا و ارز، رشد ۸ درصدی نرخ دلار متناسب با تورم ۸درصدی در یکسال اخیر و رشد ۷درصدی قیمت آپارتمان در یک سال منتهی به بهمن ۹۵ این پرسش برای صاحبان منابع مالی مطرح است که در چه زمینهها و داراییهایی سرمایهگذاری کنند تا حداقل سرمایه خود را حفظ کنند، برای آتیه و آینده خود تاحدودی کسب سود داشته باشند و ارزش پول خود را حفظ و امنیت نسبی برای منابع مالی خود داشته باشند.
به گزارش اقتصادآنلاین به نقل از تعادل ، هر چند در شرایط رکود تورمی، حفظ ارزش پول متناسب با تورم نیز به معنای موفقیت در سرمایهگذاریهاست و در شرایط کنونی به خاطر کاهش تورم به ۸درصد میتوان انتظار داشت که حداقل ارزش پول حفظ شود، اما نباید به خاطر کسب سود زیاد، با سرمایهگذاری یا سپردهگذاری در موسسات غیرمجاز یا خرید داراییهای پر نوسان، ارزش پول تهدید شود و آینده سپردهها به خطر افتد.
براین اساس، برخی کارشناسان معتقدند که با توجه به وضعیت صندوقهای بازنشستگی که در آینده با مشکلات بیشتری مواجه خواهند شد، باید در بانکها، بیمهها و شرکتهایی سرمایهگذاری شود که ضمن حفظ اصل پول و دارایی و همچنین دریافت سود، مبالغی برای آتیه، معیشت، مستمری افراد بازنشسته و سالمند، اعضای خانواده و بازماندگان افراد بعد از مرگ، پرداخت اقساط بانکی و… سرمایهگذاری شود.
اینگونه سرمایهگذاریها در کشورهای جهان با عنوان بیمه عمر و زندگی به طیف گستردهیی از نیازهای خانوارها پاسخ میدهد و از بیمه عمر و پرداخت سرمایه بعد از مرگ به افراد خانواده گرفته تا بیمه عمر برای پرداخت اقساط بانکی، پرداخت مستمری ماهانه، کسب سود، استفاده از بخشی از سرمایه به عنوان وام و… را شامل میشود و هر فرد یا خانواده وی میتواند متناسب با شرایط و نیاز خود، شرایط و قرارداد بیمه عمر را در نظر بگیرد.
براین اساس اخیرا بحث خرید و استفاده از بیمه عمر در میان اغلب مردم بسیار رونق گرفته است و بسیاری معتقدند که در شرایط کنونی که حقوق بازنشستگی قادر به تامین نیازها نیست و سود بانکها نیز در نوسان است، بهتر است که با بیمه عمر نیازهای آینده را تامین کنیم.
در شرایط کنونی اقتصاد ایران، علاوه بر کاهش نرخ سود بانکی و سود ۸درصدی دلار و ۷درصدی مسکن که متناسب با تورم بوده، وضعیت صندوقهای بازنشستگی و مبلغ محدود مستمری بازنشستگی، باعث شده که افراد و خانوادهها برای پوشش خطرات و تامین زندگی و معیشت خود در آینده و کسب سود معقول حاصل از سرمایهگذاری خود به بیمههای عمر و زندگی توجه بیشتری نشان دهند و آمارها نیز حکایت از رشد تقاضا برای بیمهنامههای عمر و زندگی است.
نگاهی به عملکرد بیمه عمر نشان میدهد که در سالهای اخیر رشد و توجه به بیمههای عمر بیش از سالهای قبل بوده است.
حق بیمه عاید شده بیمه عمر و زندگی از زیر ۱۸۱ میلیارد تومان در سال ۸۹ به ۹۳۱میلیارد تومان در سال ۹۴ رسیده و ظرف ۵سال ۴۱۴ درصد رشد کرده و ۵ برابر شده و به عبارت دیگر بهطور متوسط سالی ۱۰۰درصد رشد کرده است. در ۹ ماه ۹۵ نیز نسبت به سال ۹۴ به میزان ۳۸درصد رشد کرده و نشاندهنده توجه بیشتر مردم به بیمه عمر است.
در ۱۰سال اخیر نیز تعداد بیمهنامههای عمر و زندگی از ۳۳۸هزار در سال ۸۵ به ۲میلیون و ۵۵۵هزار در سال ۹۴ رسیده و در این ۱۰سال ۷.۵برابر شده و ۶۵۵ درصد رشد کرده است. سهم بیمه عمر و زندگی از بازار بیمه نیز از ۹ درصد در سال اول دولت یازدهم به ۱۳درصد در سال ۹۵ رسیده و نشان میدهد که دولت روحانی و صنعت بیمه نیز در سالهای اخیر به رشد بیمههای عمر و زندگی و گسترش آن توجه بیشتری نشان دادهاند.
متناسب کردن درآمد بیمه با نرخ سود
البته در کنار این خوشبینی، برخی کارشناسان معتقدند که بیمه عمر نباید بهانهیی برای بانکها باشد تا با پرداخت سود بیشتر به سپردهگذاران در قالب قرارداد بیمه عمر، عملا سود بانکی بیشتر را پیگیری و سپرده بیشتری کسب کنند. بلکه بیمه عمر عملا باید متناسب با سود بانکی باشد تا باعث هدایت منابع بانکها به سمت بیمه نشود و پای سوداگران و افرادی که کسب سود بیشتر را دنبال میکنند، به بیمه عمر باز نشود.
در سالهای اخیر اکثر شرکتهای بیمه سود قطعی حاصل از مشارکت در منافع بیمهگذاران عمر و سرمایهگذاری را بین ۲۵درصد تا ۲۹درصد اعمال کردند که در نهایت مازاد سود قطعی حاصل از مشارکت در منافع به حساب اندوخته بیمهگذاران واریز شد و در نتیجه انگیزه افراد را برای خرید بیمه عمر افزایش داده است.
امروزه پدران و مادران بسیاری در تلاش برای یافتن گزینههای خرید بیمه عمر تحقیق میکنند اما پس از تحقیق فراوان درمییابند که بیمه عمر بهترین راه برای سرپرستان خانوادههایی است که اندوخته مناسبی برای آینده خود ندارند. روشی که صرفا منبعی برای سرمایهگذاری و سوددهی نیست و درعین حال افراد را برای ترمیم عواقب جبرانناپذیر مالی حاصل از حوادث آینده و حفظ امید به زندگی یاری میکند. توافق میان شرکتهای بیمه و افراد به بیمهگذاران این فرصت را خواهد داد تا درصورت بروز هر اتفاق مخربی، حتی با کمترین حق بیمه پرداختی، در زمان احتیاج طلب خسارت کنند.
نبود اطلاعات ساده برای جلب مشتری
اما وقتی با هدف آشنایی و کسب اطلاع از بیمه عمر به فضای وب یا فروشندگان بیمه عمر مراجعه میکنند با فقدان محتوای مناسب و اطلاعات عامیانه و ساده مواجه میشوند.
کارشناسان سرمایهگذاری معتقدند از میان گزینههای مختلف سرمایهگذاری و پسانداز بیمه عمر کم ریسکتر است و نیازهای خانوادهها را برطرف میکند و بهطور کلی بیمه عمر میتواند در شرایطی که امکان پیشبینیپذیری مناسبی از آینده بازارهای سرمایهگذاری وجود ندارد، عاقلانهترین تصمیم باشد.
سوددهی پس از پوشش حوادث
با این وجود پیشینه بیمه عمر نشان میدهد که تقاضای پوشش کامل، همواره و به میزان قابل توجهی با دیگر گزینههای پوششی فاصله دارد. زیرا این پوشش بهصرفهتر و پاسخگوی مناسبتری برای نگرانی افراد جامعه از آینده است. اما بهطور کلی سرمایه فوت، هسته مرکزی تمام بخشهای تشکیلدهنده آن است.
در این میان، پوشش فوت حادثی با تعهد ۱۰۰ برابری پرداخت بالاترین میزان تعهد شرکتهای بیمه را به خود اختصاص میدهد و با پوشش معافیت میتوان درصورت بروز مشکلات مالی از پرداخت حق بیمه خود تا بازهیی حداکثر ۱۰ساله معاف شد.
براساس آمار پس از گذشت سه دهه از ورود بیمه عمر به ایران، آنچه جای تامل دارد، استقبال کم عموم مردم از این نوع بیمه است. نکتهیی که میتوان علت آن را در تفکر و فرهنگ عموم مردم دانست. در باور مردم بیمه عمر صرفا به عنوان منبع سرمایهگذاری و سوددهی شناخته میشود. بهطور مثال مقایسه سوددهی بانکها و بیمه همواره جزو سوالات رایج آنها بوده است؛ آنچه نشاندهنده نگاه کوتاهمدت و صرفا سرمایهگذاری به خدمتی است که نام بیمه را یدک میکشد. در صورتی که تمرکز بیمه عمر در درجه اول پوشش افراد در برابر حوادث آینده و در درجه بعد سوددهی است.
انواع پوششها
توجه به کهنسالی و مشکلات آن دوران، موضوعی بسیار جدی در سراسر دنیا اما فراموششده در داخل کشور است. بازهیی که همه ما حدودا یکسوم عمرمان را در آن سپری میکنیم و همواره دغدغه معیشتی، جزیی از آن بوده است. بر اساس همین واقعیت، بیمهگران با اتخاذ روشهایی افراد را به سرمایهگذاری بلندمدت تشویق کردهاند.
در طول سالیان ابتدایی (حدود ۳سال) شرکتهای بیمه با سرمایهگذاری وجه بیمهگذاران آن را به حد سوددهی میرسانند تا پس از آن به تدریج سرمایهگذاری نقش قابل توجهی در این نوع خدمت ایفا کند؛ به همین دلیل حداقل زمان سرمایهگذاری در انواع این بیمه ۵ سال تعیین شده است.
بنابراین میزان اندوخته افراد به صورت تصاعدی افزایش مییابد تا در درازمدت به سوددهی قابل ملاحظهیی برسد. این سود که بر پایه سن، میزان پرداختی و نوع بیمه انتخابی محاسبه میشود، به صورت جداولی توسط بیمهگران پس از مراجعه در اختیار افراد قرار خواهد گرفت. در پایان مدت توافق و طبق همین جداول، بیمهگذاران یا ذینفعان میتوانند از انباشته خود به صورت یکجا یا مستمری استفاده کنند. به بیان سادهتر، بیمهگذار و همسر و فرزندانش ذینفعان او هستند. بنابراین در صورت بروز هرگونه حادثه پس از او، خانوادهاش به عنوان ذینفع از خدمات بیمهیی (اندوخته) او استفاده میکنند.
منبع:اقتصادآنلاین