سیلاب‌ها و تحریم‌ها
وقوع سیل و آب گرفتگی‌های شدید در بخش اعظم فلات ایران، ایران را در صدر اخبار و رسانه‌های جهانی قرار دارد.در داخل هم با توجه به ضرورت جذب حمایت‌های مالی جهانی جهت امداد رسانی بهتر به سیل زدگان، بار دیگر موضوع تحریم‌ها مورد توجه اصحاب قدرت قرار گرفت.
به گزارش پایگاه خبری آرمان اقتصادی، وزیر امور خارجه و دستگاه وزارت خارجه نسبت به ممانعت آمریکا از ارسال کمک‌های نقدی جهانی به سیل‌زدگان ایرانی موضع تند گرفتند با این همه اتفاقات اخیر در کشور نشان داد که ایران اسلامی بیش از هر زمان دیگری به ارتباط سالم بین‌المللی نیاز دارد. در ادبیات توسعه امروز این گفتمان جا افتاده که زمینه توسعه یافتگی هر کشوری در بین‌المللی شدن است. اساسا در تاریخ توسعه جوامع مختلف، کشوری یافت نمی‌شود که بدون داشتن ارتباط سازنده و منظم جهانی به توسعه و پیشرفت دست یافته باشد . حوادث و بلایای طبیعی همزاد انسان است و بی‌خبر از راه می‌رسند و همه کشورها کم و بیش با این بلایا طبیعی مواجه هستند.
برای همین هم نهادها و موسسات جهانی بزرگ و معتبر در این راستا تشکیل شده‌اند و سازمان صلیب سرخ جهانی از مهم‌ترین و اثرگذارترین این نهادها در عرصه مقابله با حوادث طبیعی است. همه کشورها در دنیا از جمله کشورهای همسایه شرقی ما مثل پاکستان از ظرفیت‌های مالی ، لجستیکی ومدیریتی این نهاد ها به بهترین شکل ممکن بهره می‌برند. شوربختانه در کشور ما با توجه به سیطره و نفوذ سیاست در همه مسائل استفاده از پتانسیل نهادهای بین‌المللی با محدودیت روبرو است. باید توجه داشت که سیل و زلزله معمولا خسارت‌های فراوان و وحشتناکی را به بار می‌آورند و برای جبران این هزینه ها، منابع داخلی به تنهایی پاسخگو نیست.
در سیلاب‌های اخیر کشور در برآوردهای اولیه،خسارتی در حدود ۶۰ هزار میلیارد ریال متوجه استان های سیل زده شده است و از سوی دیگر بیش از ۱۵۰ هزار خانه مسکونی آسیب‌های جدی دیده‌اند وهمه اینها به جز خساراتی هستند که به زمین‌های کشاورزی و جاده های کشور وارد شده است. بی‌تردید حجم خسارت‌ها واقعا عظیم و بعضا غیر قابل تصور است و روشن است که حل این حجم از خسارت‌ها در توان اقتصاد کشور نیست. اقتصاد کشور در شرایط عادی هم با کسری بودجه مواجه بود و بسیاری از پروژه‌های عمرانی و راهسازی کشور سال‌هاست که در نتیجه فقدان منابع کافی بلاتکلیف مانده‌اند. طبیعی است که در چنین شرایط و بستری به سمت استفاده از فاینانس‌های جهانی حرکت کنیم. البته همانگونه که گفته شد مسیر استفاده از منابع خارجی در گرو تعامل جهانی است. اینجاست که تحریم‌ها موضوعیت منفی و آثار مخرب‌اش را در امداد رسانی به موقع و سریع نشان می‌دهد.
در دنیایی که ارتباطات و اطلاعات حرف اول و آخر را می‌زند؛ تحریم و و دور شدن از نظام اقتصاد جهانی قطعا خسارت بار خواهد بود .
به نظر می‌رسد امروز دنیا آماده کمک به سیل‌زدگان ایرانی است اما بر سر چگونگی و نحوه ارسال این کمک‌ها چالش هست.این آمادگی حداقل در میان برخی از کشورهای اروپایی و همسایگان وکشورهای خاور دور دیده می‌شود ولی متاسفانه تحریم های بانکی و مالی ترامپ که از آبان ماه سال گذشته اعمال شده اند؛ ارسال این کمک‌ها به کشورمان را با مانع مواجه کرده است. برای همین است که بایستی عملیاتی شدن هر چه سریعتر سازوکار مالی ایران با اروپا و همچنین تبادلات مالی ایران با هند و چین در دستور کار قرار گیرد.اگر این سازوکارهای مالی تا امروز به ثبت نهایی رسیده و وارد فاز اجرا گردیده بودند؛ دیگر مشکل و دغدغه‌ای برای جذب کمک های مالی جهانی نداشت.
