درمان خودشیفتگی + تشخیص علل ریشه ای آن با تست‌های خودشیفتگی
درمان خودشیفتگی و یا همان اختلال نارسیسم با افزایش اعتماد به نفس، بهبود هویت فردی و تمرین رفتارهای سالم همراه است. از نظر تحلیل ها و ارزیابی های بالینی شخصیت خودشیفته به نوعی اختلال سلامت روان اشاره می کند. خودشیفتگی چیزی فراتر از تکبر و خودخواهی می باشد. در بدترین موارد افراد مبتلا به خودشیفتگی ممکن است با احساس شکست و یا طرد شدن دست و پنجه نرم کنند و سلامت روان خود را در معرض خطر قرار دهند. از این رو در حوزۀ روانشناسی با استفاده از متدهای متنوع و علمی و همچنین انجام انواع تست خودشیفتگی می توان به فرد مبتلا به این اختلال کمک کرد.
در این محتوا قصد داریم دربارۀ اختلال خودشیفتگی، میزان شیوع، علائم و علل آن و همچنین درمان این اختلال حرف بزنیم. با ما همراه باشید.
اختلال شخصیت خودشیفته چیست؟
اختلال شخصیت خودشیفته (NPD) یک وضعیت سلامت روانی است که بر نحوه نگرش شما و ارتباطتان با دیگران تأثیر می گذارد. خودشیفتگی به این معنی است که شما نیاز مفرط به تحت تاثیر قرار دادن دیگران و یا احساس مهم بودن دارید. این نیاز به قدری قوی است که می تواند رفتارهای مضر را تحریک کند و بر شما و اطرافیانتان تأثیر منفی بگذارد. در حالی که مردم معمولاً اصطلاح «خودشیفتگی» را با ظاهر فیزیکی مرتبط می دانند باید بگوییم که این اختلال تنها به ظاهر مربوط نمی باشد. در درمان خودشیفتگی باید ویژگی ها و یا توانایی های دیگر را نیز در نظر گرفت. برای مثال اختلال خودشیفتگی علاوه بر ظاهر می تواند هوش، کاریزما، مهارت هنری، توانایی ورزشی، ثروت، قدرت، موفقیت و موارد دیگر را نیز در بر بگیرد.
اختلال شخصیت خود شیفته چقدر شایع است؟
کارشناسان مطمئن نیستند که اختلال خودشیفتگی چقدر رایج است. بسیاری از مردم باور ها و یا رفتار های خودشیفتگی خود را پنهان می کنند که به خودشیفتگی پنهان می گویند. از این رو تخمین این امر که چند نفر واقعا به این اختلال مبتلا هستند امری بسیار دشوار می باشد. انواع تست های خودشیفتگی یکی از بهترین راه ها برای شناسایی و درمان خودشیفتگی پنهان می باشند.
علائم اختلال خودشیفتگی چیست؟
در درمان خودشیفتگی باید به این نکته مهم توجه کرد که علائم خودشیفتگی همگی حول افکار، احساسات و اعمال می چرخند. این علائم را می توان به شرح زیر عنوان کرد:
- احساس خود بزرگ بینی: فرد مبتلا به نارسیسم توانایی های خود را بیش از حد ارزیابی می کند یا خود را با استانداردهای غیر منطقی و بسیار ایده آل می سنجد.
- تخیلات مکرر در مورد شایستگی ها: این افراد موفقیت، قدرت، هوش، زیبایی و سایر ویژگی های فردی خود را بسیار فراتر از افراد دیگر می بینند.
- اعتقاد به برتری: افراد خودشیفته فکر می کنند که خاص و یا منحصر به فرد هستند.
- نیاز به تحسین: این افراد مدام دوست دارند که اطرافیان از آن ها تعریف و تمجید کنند. این گونه احساس نیاز ریشه در عزت نفس شکنندۀ آنها دارد.
- شک مکرر به خود، انتقاد از خویشتن و یا احساس پوچی: افراد مبتلا به اختلال نارسیسم مدام این مشغله فکری را دارند که دیگران در مورد آنها چه فکر می کنند.
- تمایل به استثمار دیگران: این افراد آگاهانه و یا ناخودآگاه از دیگران سوء استفاده می کنند. به عبارت دیگر به دلایل خودخواهانه و یا در راستای منافع شخصی خودشان با اطرافیان ارتباط برقرار می نمایند.
- حسادت مکرر، تحقیر و کمرنگ کردن دستاوردهای دیگران: احساس حسادت نسبت به دیگران به خصوص زمانی که دیگران موفق هستند.
چه چیزی باعث ایجاد صفات خودشیفتگی می شود؟
کارشناسان حوزۀ روانشناسی دقیقا مطمئن نیستند که چرا اختلال نارسیسم در برخی از افراد به وجود می آید. معمولا افراد مبتلا به این اختلال در ساختار مغزشان تفاوت های ظریفی با یکدیگر دارند و همه آنها دقیقا مثل هم نیستند. با انجام انواع تست خودشیفتگی تا حدودی می توان پی به علل این اختلال برد و به درمان خودشیفتگی به روش های علمی اقدام کرد. در حال حاضر به نظر می رسد عوامل اصلی کمک کننده به ایجاد اختلال خودشیفتگی عبارتند از:
- ژنتیک: ژنتیک ممکن است یکی از دلایل احتمالی برای بروز اختلال شخصیت نارسیسم در افراد باشد.
- مشاهده و تقلید: کودکان می توانند صفات و رفتارهایی را مشاهده کنند، تقلید نمایند و یاد بگیرند که به ایجاد این اختلال کمک می کنند.
- تجربیات منفی در دوران کودکی: ممکن است بین تجربیات منفی دوران کودکی و ایجاد اختلال خودشیفتگی ارتباطی وجود داشته باشد. تروما، طرد شدن، غفلت و عدم حمایت در دوران کودکی همگی می توانند به ایجاد صفات خودشیفتگی کمک کنند.
- سبک فرزندپروری: زیاده روی در توجه به خواسته های نامعقول کودکان و فرزندپروری به شیوه های محافظه کارانه ممکن است به پرورش کودکانی منجر شوند که در بزرگسالی از اطرافیان خود انتظارات و تقاضاهای نامعقول داشته باشند و از آنها به نفع منافع شان استفاده کنند. همچنین ممکن است با چنین رفتارهایی کودک از یادگیری تنظیم احساسات و عواطف باز داشته شود که این امر می تواند در کنترل احساسات درست در زمانی که همه چیز مطابق میل او نیست مشکل ایجاد کند.
عوارض اختلال شخصیت نارسیسم چیست؟
عدم درمان خودشیفتگی با بحران ها و چالش های بزرگی در بهداشت روان فرد همراه می باشد. تحقیقات حاکی از آنند که صفات و ویژگی های نارسیسم با سایر مشکلات سلامت روان ممکن است همپوشانی داشته باشند. برخی از رایج ترین همپوشانی ها و یا عوارض عدم درمان خودشیفتگی عبارتند از:
- اختلالات خلقی و یا اختلال دوقطبی. احتمال بروز اضطراب و افسردگی در افراد مبتلا به خودشیفتگی بیشتر است. اختلال دوقطبی نیز در این افراد امری شایع تر می باشد.
- سایر اختلالات شخصیتی: برخی از این اختلالات عبارتند از اختلال شخصیت مرزی (BPD) و اختلال شخصیت ضد اجتماعی (ASPD).
- اختلال بدشکلی بدن: افراد خودشیفته ممکن است دارای اختلال بدشکلی بدن باشند.
- اختلالات مصرف مواد (SUDs). افراد مبتلا به نارسیسم ممکن است زمانی که انتظارات شان برآورده نمی شوند برای کمک به خود به مصرف الکل و یا مواد روی آورند.
- خودکشی کردن: در درمان خودشیفتگی باید به این نکته مهم توجه کرد که افراد دارای ویژگی های نارسیسم ممکن است در مواجهه با چالش ها، شکست ها و یا طرد شدن ها افسردگی شدید یا حتی ناامیدی را تجربه کنند. این افراد معمولا از دریافت کمک از دیگران خودداری می کنند. این امر بدان معنا است که آنها بیشتر احتمال دارد که به فکر خودکشی بیفتند.
